De legendes en verhalen over de ruines van Machu Picchu zijn inmiddels wijdverspreid over hele de wereld. Vanaf de herontdekking van Machu Picchu door Hiram Bingham in juli 1911, zijn de ruines onderwerp van gesprek en onderzoek over de Inca’s. Uiteindelijk heeft de Peruaanse overheid in 1981 het Historische Sanctuarium Machu Picchu opgericht, wat in 1983 door de UNESCO als cultureel erfgoed is erkend. Zo veel boeken en verhalen over Machu Picchu gevonden kunnen worden, zo weinig is er bekend over het zeker zo interessante ruïne complex van Choquequiraw.
Het archeologische complex van CHOQUEQUIRAW maakt deel uit van een complex systeem van Andes stadjes in de Vilcabamba vallei. In de tijd van de Inca’s was het verbonden, en in communicatie, met Machu Picchu door middel van een uitgebreid netwerk van wegen.
Het Inca Rijk, een enorm koninkrijk in het Andes-gebergte van Zuid-Amerika werd gesticht in de 15de eeuw door het Quechua volk, een van de oorspronkelijke stammen. Het Inca Rijk werd in het begin van de 16de eeuw veroverd door de Spanjaarden. De Inca`s bouwden een welvarende maar complexe samenleving op die meer dan 9 miljoen inwoners had. Hun regerings-systeem was het ingewikkeldste van allen. Ofschoon ze geen geschreven taal hadden en ook de beschikking over het wiel nog niet hadden, waren ze in staat om staaltjes van techniek te tonen die nergens anders terug te vinden waren in het Amerika van die tijd. Ze bouwden enorme stenen constructies zonder gebruik te maken van cement en waren in staat om bruggen en wegen te bouwen die de afstanden in het steile gebergte overbrugden.
De Inca’s onderwierpen een aantal buurvolkeren in hun expansiedrift. Het totale oppervlak van het Inca Rijk bedroeg ongeveer 906.500 vierkante kilometer. Het middelpunt hiervan lag op de toppen van de Andes, maar strekte zich uit tot de Stille Oceaan en de Amazone. Het politieke centrum lag in het huidige Peru en strekte zich uit over het huidige Ecuador, Bolivië, noord Chili, en noordwest Argentinië. Het grondgebied was gevarieerd en besloeg hoge grasplateau’s, laaggelegen oerwouden, woestijnen en vruchtbare rivier dalen.
Machu Picchu; vervolg-initiatie in the Hollow Earth voor Joke
Na nog een hele wandeling daar, klonk er een bulderende stem in mijn hoofd; ‘hier zitten’ en ik kon nog net op een hele grote steen plaatsnemen en sloot mijn ogen. Even nog controleerde ik van wie die stem was, maar het kwam van mijn Monade. ‘Maak je helemaal leeg’.
Toen dat gebeurd was zei de stem, ‘we gaan nu samen hier onder de krachtplaats het astrale schoonmaken’. Zelfs daar schrok ik niet van want ‘ík’ was weg, alhoewel ik heel goed bij de les bleef. Toen we daarmee klaar waren kwamen we in een ruimte waarvan ik de energie al begon op te pikken, te herkennen. Net als bij de Schiehallion in Schotland voelde ik tot mijn grote verassing ook hier de Hollow Earth bewoners achter de volgende sluier klaar staan.
Maar de stem kwam weer, luid en krachtig; ‘leg nu alles af die je denkt dat je bent. Al je inwijdingen, al je gaven, je sterrenlicht, alles’. dat ging gemakkelijk en daar waren ze, vrienden inmiddels. Grote Wezens vol gouden energie die hun armen wijd openden en dan de ruimte, de sfeer daar. Zo mooi, Zo veel GOUD en LIEFDE! Het voelde weer zo HEERLIJK.
Gelukkig liet de stem me nu een poos alleen om te genieten, maar plotseling was het welletjes; en voelde ik alweer een volgende ruimte of dimensie wachten. Dat was nieuw, dat had ik nog niet meegemaakt op Schiehallion. ‘Wil je nu nog verder’, vroeg de stem. ‘Leg dan nu ook alles wat menszijn is af’ en tot mijn eigen verbazing bleek ook dat niet moeilijk en mocht ik door naar het volgende level, de prachtige inner Earth cities, nog mooier dan daarstraks, maar er zijn geen woorden meer voor. Krachten vandaar hielpen mij naar nog een stap verder en ineens was ik VRIJ. Ik was geen wezen meer maar energiewolken, kleuren en ik kon me overal in een fractie van een seconde in verplaatsen, mee versmelten, kon overal zijn. Zelfs tegelijkertijd. Ruimte en plaats waren opgeheven.
Hier, wist mijn Bewustzijn, was ook die grootse gouden Liefde, maar niet meer zo voelbaar als gevoel. Hier was een immens Weten en handelen tegelijk.
Plots was ik één met de grote, machtige Apu’s. Ze leerden mij van alles. Spelen kon ik met energie, net als zij. Ze lieten me toe in hun wereld, gaven mij hun ervaring en versmolten met mij. Heel de Creatie was nu spel, Vreugde.
Met een vingerknip kan Apu, ik, je helpen, veranderen alsof het niets is. De grootste onmogelijkheden werden in een handomdraai mogelijk. Bewustzijn wist wat het deed. Alhoewel het slechts als vreugde en spel werd ervaren wist ik dat er een groot inzicht en verantwoordelijkheidsbewustzijn achter zat.
Ik kan de grote Deva zijn van een wereldstad, het landschap overal ter wereld zijn en enorme veranderingen brengen als dat te verantwoorden zou zijn. De Kracht-mogelijkheden waren oneindig.
Het was jammer toen het stopte en ik weer terug moest. Hé, hé, was dat even een reis, even bijkomen hoor, dan wandelen we zo weer verder… Onderweg dacht ik; misschien waren dit wel Ashrams van de Inner earth Ingewijde meesters waar vanuit ik verder mocht naar de Apu’s, totaal Creatie en Vrijheid.
Joke Elziam Nootebos