Ayers Rock of Uluru in Aboriginal taal. De monoliet is 3,6 km lang en rijst 348 meter op uit de platte omgeving. Men veronderstelt dat tweederde van Uluru nog onder de grond ligt. Je kan om de rots heenlopen (10km) waarbij je rotstekeningen en grotten tegenkomt. Ook zijn er een aantal heilige Aboriginal plekken waar je niet mag komen. De kleuren van Uluru veranderen als de zon ondergaat. Zodat je een steeds dieper rood wordend rotsblok ziet dat uiteindelijk grijs kleurt. De Olga`s liggen 30 kilometer ten westen van Uluru. Deze monolieten zijn minder bekend maar niet minder indrukwekkend. De hoogste rots is de Mt Olga, zo`n 200 meter hoger dan Uluru.
Voor de Aboriginals, de Anangu, is Uluru een belangrijke religieuze plaats. De rots is verbonden met hun mythologie, de Tjukurpa, ook bekend als Droomtijd. Alle facetten van de rots hebben een bepaalde betekenis en zijn met elkaar verbonden via de mythologie in de Tjukurpa. Bepaalde scheuren in de rots zijn voor de Anangu de overblijfselen van een strijd tussen twee mythologische wezens uit de droomtijd. Verschillende kleine gaten worden geassocieerd met holen gegraven door mythologische mollen. Zo vormt de rots als het ware een Bijbel voor de Anangu, die geen schrift hadden om hun mythologie op te schrijven. Er zijn verschillende heilige plekken rondom de rots die een speciale rol spelen bij mannen of vrouwen rituelen.
De Tjukurpa is grotendeels geheim voor niet ingewijden. Het is bijvoorbeeld voor Anangu mannen verboden om zelfs maar te kijken naar bepaalde delen van de rots die met vrouwen-Tjukurpa te maken hebben en vice versa. Het beklimmen van de rots is in Anagu religie taboe. Er is daarom een groot spanningsveld tussen de Tjukurpa en het intensieve toerisme in het park. Ondanks dat zij eigendom van de rots terugkregen, kunnen zij geen verbod opleggen aan anderen om de rots te beklimmen. Toch zijn er elk jaar minder en minder toeristen die zich aan de klim wagen. Sommigen uit respect, anderen wegens de zware fysieke inspanning die de klim vereist. Sommige toeristen zijn overleden aan de zware klim. Als alternatief voor het beklimmen van de rots kan men ook een wandeling om de rots heen maken. Tijdens de wandeling worden bepaalde delen van de Tjukurpa uitgelegd via borden.